Niet alles kan leuk zijn

De tweede week zit er dan ook al op wat gaat de tijd toch snel, ongelofelijk dat ik al meer dan 2 weken hier in Finland zitten. Het bevalt nog steeds goed en zie het als een grote kans om ervaring op te doen.

Nadat ik deze week weer redelijk veel uren in het ziekenhuis heb door gebracht, heb ook proberen genieten andere dingen dus maar weer de natuur in. Ondanks het slechte weer van de afgelopen week met veel regen, en gisteren zelfs alleen maar regen heel de dag. Dat viel tegen je kan dan echt niks en dus me eigen ook voor het eerste verveeld, maar gelukkig is er dan nog iets als Netflix, leesboek en die verrekte stageopdracht. En nog even skypen met familie (en de hond), vrienden en klasgenoten.

Boodschappen blijft toch wel pijn doen elke keer, groente, fruit en vlees zijn duidelijk een heel stuk duurder dan in Nederland/ België. Maar dat niet alleen ik had bijvoorbeeld een pak rijst van 1kg ik betaalde 3euro hiervoor!!! Dingen weggooien doe ik hier niet omdat alles zo duur is. Melkproducten valt eigenlijk wel goed mee maar misschien is dat omdat de Finnen nogal fan zijn van melk, ze drinken letterlijk overal melk bij of het nou ontbijt, lunch of avondeten is. Het eten is eigenlijk hetzelfde ik ben nog geen rare/ vieze dingen gegeten hier.

Ik heb deze week nog geen echt nieuwe dingen gezien op dialyse, maar dat wil niet zeggen er niks te leren valt. Helaas heb ik wel al afscheid moeten nemen van, één verpleegkundige die mij begeleid op dialyse. De werkdruk is hier duidelijk een stuk lager dit is echt wel wennen, de verpleegkundige zeggen ook geregeld Nienke relaxt we hebben de tijd neem deze dan ook. Op intensieve zorgen heb ik natuurlijk weer veel gezien en bijgeleerd. Afgelopen vrijdag was het aan mij om bloed te nemen uit een arteriële lijn dit is niet super moeilijk maar je moet wel goed weten wat je doet, ik heb ook meegeholpen om iemand van tube te halen. Dit was wel even spannend want ademend de patiënt echt zelf en hoeven we niet direct terug in de te grijpen, al met al ging alles goed en kon hij van de beademing afblijven. Naar de longen luisteren  van een patiënt blijft moeilijk maar ik kon vandaag tenminste iets horen met de stethoscoop, dit is veel doen en navragen bij de verpleegkundige en artsen of het klopt wat ik hoor.
Vandaag misschien wel een van de meeste zware dagen meegemaakt tot nu toe, nadat wij onze eigen patiënt hadden verzorgd die elke dag beter wordt. Heb ik daarna ook gezien hoe ze de beademing, infusen enz... stopzetten om een patiënt te laten overleiden in het bijzin van de familie. Dit greep mij wel even aan natuurlijk dat is ook menselijk en moet ook, maar dan besef je pas hoe dicht leven en dood bij elkaar staan op intensieve zorgen. Gelukkig was er ook ondersteuning voor mij vanuit de verpleegkundige, ik heb nog wel mee geholpen met de verzorging van de patiënt na het overleiden. Uiteindelijk was het goed voor deze patiënt want meerdere organen waren uitgevallen en het was de wens van de patiënt om niet op intensieve zorgen te liggen. Wat mij het meeste opviel was dat de patiënt gewoon achter het gordijn bleef liggen op de gezamenlijke ruimte gedurende de hele tijd en niet net zoals in België/ Nederland op een aparte kamer wordt gelegd om te sterven. Waarom dit is weet ik niet, dus dat moet ik navragen van de week.